اما گونه ی دیگری از حافظهها وجود دارند که به SSDها معروفند. تاریخ ساخت این نوع حافظهها به قبل سال 1990 میلادی باز میگردد که در آن زمان استفاده از آن ها به طور فراگیر مرسوم نبود و تنها در مصارف نظامی و فضایی کاربرد داشتند، اما از سال 1995 به بعد کم کم استفاده از این نوع حافظه ها مرسوم شد. به طوری که امروزه نمونه دستگاههایی مانند تبلت ها، سرورها، گوشیهای هوشمند و همچنین کامپیوترهای قابل حمل از این نوع حافظهها استفاده میکنند.
اساسدیها دارای چه فناورهایی هستند ؟ معایب و مزایای آنها نسبت به اچدیدیها چیست؟
SSD مخفف عبارت Solid state disk، منبع ذخیره سازی است که از نیمه رساناهای حالت جامد تشکیل شده است.این نوع فناوری همچنین در ساخت حافظه های فلش هم کاربرد دارد و به همین دلیل برخی از افراد SSD ها را حافظه های فلش یا EPP Rom می نامند.
هارد دیسک های حالت جامد یا همان SSD ها به حافظه هایی گفته می شوند که در آن ها از هیچ قطعهی متحرکی استفاده نشده باشد، در ساخت آنها از حافظههای مبتنی بر فلش یا SD-Ram ها استفاده می شود. استفاده از حافظه های مبتنی بر فلش در SSD ها باعث می شود تا زمان تاخیر به حداقل برسد و همچنین گرمای تولید شده کاهش یابد که تمامی این مسائل باعث کاهش مصرف انرژی و همچنین سبکتر شدن این حافظهها نسبت به هارددیسکها میشود. اما SSD ها هم همانند هارددیسک درایوها دارای مشکلاتی میباشند که می توان از مهم ترین آنها به قیمت بالای این حافظهها در مقابل هارددیسک اشاره کرد.
شاید مهمترین نکته در خرید یک حافظه سرعت خواندن نوشتن اطلاعات در آن حافظه باشد. اگر بخواهیم SSDها را با هارد دیسک درایوها از لحاظ سرعت مقایسه کنیم، شاید به نتیجه درستی نمیرسیم، علت آن را هم در ادامه بررسی می کنیم :
سرعت خواندن و نوشتن در هارددیسکها یکسان است در صورتی که در SSDها بر اساس ترکیبهای مختلفی که وجود دارد نتایج متفاوتی در سرعت خواندن و نوشتن به دست میآید.
اندازهی بلوکهای دادهای که خوانده یا نوشته میشوند نیز در این 2 یکسان نیست که به همین علت موجب تغییر نسبت در هر دو مدل حافظه میشود.
شیوهی مدیریت سیستم ذخیرهسازی در سیستم عامل تاثیر زیادی در سرعت SSDها دارد.به عنوان مثال، هر چه اطلاعات مرتب تر ذخیره شده باشد، اندازهی بلوکهای دادهای بزرگتر میشوند که معمولا این اندازه بین 32 تا 256 کیلو بایت است. در نتیجه میتوان گفت: سرعت اطلاعات در اساسدیها بین 2 تا 20 برابر بیشتر از هارد دیسک درایوها می باشد. از طرفی اگر سیستم عامل برای کار با SSD ها بهینه سازی نشده باشد، کاربر افزایش سرعت محصوصی را در استفاده از SSD ها احساس نمی کند، در سیستم عامل های مانند ویندوز اکس پی و ویستا این بهینهسازی به صورت پیش فرض وجود ندارد. و کاربران باید با نصب سرویس پکهای موجودی که توسط ماکروسافت عرضه شده است، این امکان را فراهم آورند، اما خوشبختانه این امکان در ویندوز 7 به صورت پیش فرض وجود دارد و این سیستم عامل با پشتیبانی از سیستم فایل ایEx fat به طور کامل با SSD ها هماهنگ شده است.